In Actie Samen - Levensverhaal Carmen Gita

Leven in beweging

Door tegenslag en ongeluk heb ik geleerd wat echt geluk betekent, wat dankbaarheid werkelijk inhoudt en vooral wat hoop kan doen. Want hoop doet leven.

Mijn moeder heeft me nooit gezegd dat ze van me hield of trots op me was. Maar ze schonk me het leven én gaf me misschien wel het mooiste compliment ooit: “Jij leeft voor 200%, Gita.” En dat klopt. Ik leef voluit. Met hart. Met ziel. Met compassie.

Geluk in werk en privé is geen constante toestand. Het beweegt, net als wij. Soms gaan er bloed, zweet en tranen doorheen. Juist daarin schuilt de schoonheid. Geluk is geen perfectie. Geluk is beweging. Groei. Een stroom van liefde, hoe die zich ook toont.

Stevig staan. In je kracht staan. Je goed voelen. Samen sterk staan.

Dat zijn de vier pijlers waar ik voor sta. Richtlijnen die me dragen én richting geven. Maar ook de andere kant ken ik maar al te goed.

Soms ga je flink onderuit. Lig je letterlijk plat. Geen stap vooruit te zetten. Soms lijkt alles om je heen donker, en voel je je alleen. Het leven is niet altijd licht. Niet altijd eerlijk. Niet altijd makkelijk.

Juist dán is het zó waardevol als we elkaar écht zien. Als mens. Met een hart. Als we leren luisteren vanuit ons hart. En leren spreken vanuit ons hart. Zonder oordeel. Zonder haast. Want ieder doet zijn best. Op zijn eigen manier.

Iedereen krijgt vroeg of laat te maken met tegenslag. Obstakels. Verdriet. Is het leven altijd leuk of eenvoudig? Nee. Absoluut niet. Maar is het de moeite waard? Vaak wel.

En misschien is dat het wel... De zin van het leven? Zin ín het leven.

Mijn levensverhaal: van overleven naar voluit leven

Ik werd geboren in een huis dat geen thuis was. Mijn jeugd kende meer oorlog dan vrede, gevuld met dood, ziekte en een harde lijn tussen goed en fout. Veiligheid en vertrouwen waren mij vreemd. Maar diep vanbinnen wist ik: ooit wil ik het helemaal anders. Ik voelde me als een verkeerd bezorgd pakketje, zonder bestemming.

Om erkenning te krijgen, streefde ik naar perfectie. Ik presteerde goed op school, bewees mezelf overal, paste me steeds aan en zocht bevestiging, eerst op het podium en later voor de klas.

Aan de buitenkant klopte alles: een mooi huis, betekenisvol werk, een liefdevol gezin, fijne vrienden. Ik genoot, absoluut. Maar iets klopte niet. Ik voelde me nooit goed genoeg.

Stilstand

Na de geboorte van ons tweede kind werd ik invalide. Jarenlang leefde ik met thuiszorg, pijn en beperkingen. Toch vocht ik me erdoorheen en krabbelde langzaam op.

Tot de ziekte van Lyme mij opnieuw volledig velde. Jarenlang stond mijn leven stil.

Toen ik daarvan herstelde, wist ik: nu het moet anders. Maar hoe? Ik was mezelf kwijtgeraakt.

Het duizelde me. Wie kan ik vertrouwen? Waar voel ik me veilig? En vooral: wie bén ik in deze wereld?

Mijn wens was eigenlijk eenvoudig: mezelf kunnen zijn. En voluit leven.

Het keerpunt

Ik ontwikkelde Het Leef Kompas, een manier om naar binnen te keren. Wie ben ik? Wat wil ik?

Stap voor stap vond ik een nieuwe balans tussen denken, voelen, doen en zijn. Niet langer verstrikt in een web, maar mijn eigen draden spinnend, hoe anders ze ook mochten zijn.

Mijn rode draad was jarenlang tegenslag. Maar ik leerde mijn eigen gouden draden te spinnen.

Mijn binnenwereld werd mijn buitenwereld. En dát maakte me authentiek en gelukkig.

Ik werd mezelf: Carmen Gita.

Mijn missie

Hoe mooi zou het zijn als iedereen thuiskomt bij zichzelf? Zichzelf helemaal mag zijn. Gewoon zichzelf.

Als we elkaar accepteren, ongeacht hoe anders iemand denkt, voelt of doet. Als we gewoon normaal doen tegen elkaar.

In mijn leven ging ik van oorlogsstrijd naar vredesmissie: écht contact, zonder oordeel. Want compassie is liefde in actie. Lief zijn voor jezelf, en lief zijn voor elkaar.

Makkelijk gezegd, moeilijk gedaan. Maar broodnodig.

Ik sta nog steeds voor de klas, en ook op het podium. Maar nu om mijn verhaal te delen en samen te helen.

Op weg naar een liefdevolle wereld waarin het niet langer gaat om gelijk krijgen, maar om geluk vermenigvuldigen.

Google Sites

Report abuse